ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

στην αθηνα, με κλειστη τη σχολη, χρωστωντας ενα μαθημα στα τελη του μηνα. χωρις δουλεια, χωρις αγορι,με μια παρεα με εξισου βαρεμενους φιλους. καθε μερα σερνομαι. κοιμαμαι χαραματα, ξυπναω μεσημερι. δεν ξερω τι θα κανω την επομενη μερα, στην πορεια προκυπτει κατι. εχω να τακτοποιησω το δωματιο μου, να βοηθησω σε δουλειες στο σπιτι, να διαβασω. θα μπορουσα να πιασω καμια δουλεια, αλλα τιποτα! μουχλα. θα δωσω σηματα, και αυτο ειναι το μοναδικο εποικοδομητικο πραγμα που θα κανω τις επομενες μερες. δε λεω, δεν ειμαι ολη μερα στο κρεβατι η τιποτα τετοιο, αλλα βαριεμαι. νιωθω πως δεν κανω τιποτα ουσιαστικο, πως δεν προσφερω τιποτα σε κανεναν αλλα ουτε και στον ιδιο μου τον εαυτο. ηδη νιωθω τοση βαρεμαρα, και εχω εναν ακομα μηνα ετσι! σημερα ξεκινησα ν ψαχνω για δουλειες και εθελοντικα προγραμματα, ελπιζω να κανω κατι καλο με αυτα :)