10.9.2013 | 22:01
Η γοητεία σου είναι ότι με απορρίπτεις..!
Να ξέρεις,δεν το είχα κατά νου καθόλου να ερωτευτώ στα γεράματα... Αρκετά προβλήματα είχα ήδη στο κεφάλι μου.Και σε πληροφορώ ότι καλά ήμουν με τη σχεσούλα μου, την μακχροχρόνια, συντροφική,παρηγορητική ύπαρξή της, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει. Κι ήρθες εσύ να με κάνεις σώνει και ντε να σηκωθώ από τον καναπέ και να λαχταράω πάθη και συντριβή! κι ενώ έβλεπα ποιός ήσουν και πώς ήσουν και ότι τίποτε δε κόρεζε την άπληστη επιθυμία σου -πόσες γυναίκες να είναι αρκετές ή και πόσοι άντρες- και αχόρταγα μάζευες τους πόθους που εσπερνες, μα η ανασφάλειά σου δεν καταλάγιαζε , μόνο ζητούσε κι άλλο..όλο κι άλλο ..από παντού. Και με παρέσυρες στη δίνη της προσωπικής σου αναζήτησης, εσύ που ακόμη δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι μόνο γεμίζεις με ενθουσιασμό τις καρδιές των άλλων και περιμένεις να σου αντιγυρίσει πίσω ένα κομμάτι χαράς, ένα κομμάτι αληθινής αγάπης,μήπως κι έτσι αντανακλαστικά, λίγο αγαπήσεις τον εαυτό σου. Και να πώς έγινε και σε ερωτεύτηκα! Κι εγώ η "μεγάλη" έγινα μια ανόητη παιδούλα, ανώριμη και ανσφαλής σαν κι εσένα. Όμως να ξέρεις ότι αυτό ερωτεύτηκα τελικά , το μαζοχισμό μου. Γιατί στ' αλήθεια η μόνη αληθινή γοητεία σου είναι ότι με απορρίπτεις.