12.9.2013 | 03:38
Μεταμεσονυχτιος προβληματισμος..
Ειλικρινα,γιατι σε μας τις γυναικες μας εχουν περασει το σκεπτικο πως αν ενας αντρας δεν τηλεφωνει,μας γραφει και παει λεγοντας ειναι γιατι "φοβαται τα συναισθηματα του" και τετοιες μπουρδες;απλα δεν γουσταρει,αμα γουσταρε θα εκανε πραγματα,θα ηταν εκει οταν επρεπε,θα τηλεφωνουσε,θα νοιαζοταν. Και το θεμα ειναι γιατι εμεις ταλαιπωρουμαστε με τετοιες καταστασεις;μηπως το θελουμε το δραμμα μας τελικα;το ζηταει ο οργανισμος μας; Δεν ξερω κατα ποσο ισχυει πως δεχομαστε την αγαπη που νομιζουμε πως μας αξιζει,αλλα αν κατι σε χαλαει καλυτερα να το αφηνεις..γιατι αλλιως καποια στιγμη θα σε αφησει αυτο ή θα αναγκαστεις να το διωξεις και θα βρεθεις να μαζευεις κομματια,να προσπαθεις να αποβαλλεις αρνητικα συναισθηματα,να σβησεις αναμνησεις,να αντιμετωπισεις τα ψυχολογικα που θα σου εχουν μεινει απο ολη αυτη την κατασταση..και εκει αφου περασει αρκετος καιρος και εισαι αρκετα μαγκας να τα ξεπερασεις και να πας παρακατω.. στην τελικη δεν γινεται και αλλιως..