ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά, δώστε μια βοήθεια, έχω κολλήσει. :( Η έλλειψη εμπιστοσύνης στη σχέση, είναι εν τέλει δικό σου πρόβλημα ή του άλλου; Σχέση κοντά 10μηνο, γενικά επικοινωνούμε, περνάμε καλά και μου φέρεται πολύ καλά. Αλλά δεν μπορώ με τίποτα να τον εμπιστευτώ. Νομίζω ότι η σχέση μας με κάνει πιο ανασφαλή από ότι όταν ήμουν μόνη μου. Και δε θέλω να γίνομαι έτσι, και να κρατιέμαι να μην φανώ πιεστική. Που δε φαίνομαι, γιατί μισώ να καταπιέζω τον άλλο, και το αποφεύγω όσο αντέχω, αλλά νομίζω ότι στο τέλος θα τον χωρίσω γι αυτό ακριβώς. Είναι διαίσθηση; Είναι ορθολογισμός λόγω των απόψεών μου για τις σχέσεις; Είναι κάτι στον λίγο ιδιαίτερο χαρακτήρα του, λίγο στη συμπεριφορά του που με κάνει να νιώθω ότι παίζει διαρκώς με τις γυναίκες; Ε ναι, είναι και το ένοχο παρελθόν του. (once a cheater, always a cheater?) Είναι πιθανόν όλα αυτά μαζί.Ξέρω ότι μπορεί να καθρεφτίζω όλες μου τις ανασφάλειες πάνω του, ξέρω ότι δεν έχει νόημα να το σκέφτομαι τόσο πολύ, γιατί ότι είναι να γίνει θα γίνει, ξέρω ότι δεν έχει νόημα να ψάχνω να βρω το λάθος που θα κάνει για να τον χωρίσω και να ηρεμήσω, και ξέρω ότι χάνω την ουσία όλης της σχέσης με αυτές τις χαζές σκέψεις. Πως μπορώ να ξεκολλήσω; Σκέφτομαι ότι πρέπει να του μιλήσω, αλλά από την άλλη άμεση αφορμή δεν έχω τώρα, δεν μπορώ να αιτιολογήσω κάτι από όλα αυτά. Οποιαδήποτε αφορμή έχει υπάρξει (που έχει υπάρξει στο παρελθόν) έχει συζητηθεί και αναλυθεί ως παρεξήγηση. Υποτίθεται ότι έμεινε πίσω. Αλλά μάλλον δεν μου έχει περάσει. Και αφενός αηδιάζω με τον εαυτό μου όταν συνειδητοποιώ ότι γίνομαι έτσι "μικρή", αφετέρου προσπαθώ να καταλάβω αν είναι δικό μου το πρόβλημα ή αν όντως δεν μπορώ να εμπιστευτώ το συγκεκριμένο παιδί ότι κι αν νιώθω για αυτόν.Βλέπω εδώ που γράφετε κάποιοι για τις έντονες αγάπες που σας έχουν "κάψει", για αυτούς που περιμένετε και ελπίζετε, όσα και αν έχουνε γίνει, σαν να ήταν γλυκιά η καταστροφή- το έγκλημα. Εγώ γιατί δε μπορώ να αφεθώ έτσι, γιατί τους φοβάμαι τόσο πολύ όλους τους;Κατά βάση θέλω να πιστεύω ότι ίσως είμαι ένα τσικ καλύτερη από αυτό που έχω γράψει, και απλά είναι οι δύσκολες μέρες... Καληνύχτες =)