15.9.2013 | 21:49
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ...
πιστεύω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία απτό να προσφέρεις χαμόγελα σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.Δεν αναφέρομαι σε αρρώστους,απόρους και παιδιά(εννοούνται και αυτά) αλλά σε ανθρώπους με γεμάτο από εμπειρίες μυαλό,στους παππούδες και της γιαγιάδες,γιατί αυτούς τους ξεχνάμε πιο πολύ απόλους .Για αυτούς που πέρασαν 90 χρόνια πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και τώρα κάθονται σιωπηλοί ο ένας δίπλα στον άλλον αγαπημένοι όπως πάντα αλλά λίγο μιζεριασμένοι και κουρασμένοι μια λέξη,μια αγκαλιά,λίγο ενδιαφέρον μπορούν να τους χαρίσουν χαμόγελα για μέρες ολόκληρες.
