ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κυριακή πρωί, ηλεκτρικός Πειραιά. Τσακίστηκα δευτερόλεπτα πριν κλείσουν οι πόρτες να ορμήσω στο βαγόνι και να καθίσω απέναντι σου. Ούτε καν το σκέφτηκα, απλά το έκανα.Κάθισα, με κοίταξες, μισογέλασες. Μέχρι το Μοσχάτο σκεφτόμουν τι διάολο θα μπορούσα να σου πω. Και τότε μου ήρθε.-Το ξέρεις οτι φοβάμαι να σου μιλήσω? σε ρώτησα.Χαμογέλασες και μου έκανες κωλοδάχτυλο. Μισογέλασα κι εγώ.Στον Ταύρο σε ρώτησα-Πού πας δεσποινίς πρωί πρωί?-Όπου γουστάρω και μου αρέσει! μου απάντησεςΣου είπα που πάω και μου είπες οτι χέστηκες. Και στα Πετράλωνα κατέβηκες.Συνειδητοποιώ δυο χρόνια αργότερα οτι αυτήν ερωτεύτηκα. Τον αυθάδη, προκλητικό και ετοιμόλογο εαυτό σου. Συγγνώμη που στο στέρησα. Το πληρώνω. Είσαι η τελειότερη γυναίκα που υπάρχει, άσχετα που πλέον δεν σε χαίρομαι εγώ αλλά αυτός. Παραμένεις η γυναίκα της ζωής μου, οτι κι αν κάνεις.Σε φιλώ και μου λείπεις