22.9.2013 | 14:26
Part 1
Κι εσένα σ'αγαπάω -αδερφικά πάντα- παρά τις ατελείωτες προσπάθειές σου να με πληγώσεις. Μεταξύ μας, ποτέ δεν είχα μεγάλες αξιώσεις από σένα κι αυτό γιατί δεν με γνωρίζεις και δεν σε γνωρίζω.Κάποια στιγμή προσπάθησα να σε προστατέψω. Ναι, με το λάθος τρόπο τελικά. Πολλές στιγμές προσπάθησες να με υπονομεύσεις. Ναι ποτέ δεν "ενέκρινες". Κάποια στιγμή σου ζήτησα να μιλήσουμε. Εσύ Κινέζος. Το πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα εάν και εσύ και εγώ ήμασταν ειλικρινείς δεν το ξέρουμε. Εξάλλου, κάποιος άλλος από τον οποίο είχα την αξίωση δε μίλησε ποτέ επιτρέποντάς μου να πιστεύω ότι για μια πολλοστή φορά στη ζωή του είχε μπλεχτεί σε διπλή κατάσταση (αγαπημένο του σπορ).Τί έπρεπε να κάνω;Απέναντί σου;Απέναντι σ' ένα άλλο πλάσμα που μόλις είχα γνωρίσει και το μόνο που δεν θα 'θελα (ασχέτως έκβασης συναναστροφής)ήταν να προδώσω την εμπιστοσύνη του;Ναι δύσκολα. Δύσκολες μέρες. Εφιαλτικά σενάρια κι αμφιβολίες ικανές να με τρελάνουν σε συνδυασμό με παρατεινόμενη σιωπή κι αδιαφορία από κείνους που έπρεπε να μιλήσουν (τους έδωσα τόσες φορές την ευκαιρία...), οδήγησαν τα πράγματα σε έκρηξη. Ναι έκρηξη.Όχι θυμού. Οργής.