ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Eίμαι 16 χρονών, ομοφυλόφιλος έφηβος . Εδώ και 1-2 χρόνια αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα με τους γονείς μου, ιδικά τους τελευταίους μήνες. Δεν ξέρουν για μένα, και νομίζω να το υποψιάζονται, απλά εδώ και καιρό, σχεδόν καθημερινά μου φωνάζουν για το παραμικρό.. για το κάθε ασήμαντο πράγμα, ξεσπούν πάνω μου,λες και είμαι σάκος σου μποξ. Μπορείτε να το θεωρείτε όλο αυτό ασήμαντο, βλακώδες, ανώριμο, αλλά εγώ είμαι σε μια πολύ άσχημη ψυχολογικά κατάσταση. Κάθε βράδυ κλαίω, και επειδή η αδελφή μου λείπει για σπουδές (όχι πως με καταλαβαίνει), νιώθω πως δεν έχω κανέναν στον κόσμο. Ανήκω να μια οικογένεια όπου ο,τι έχω μου τα πρόσφεραν οι γονείς μου, δίχως την παραμικρή βοήθεια από γιαγιάδες, παππούδες θείους κτλ, δίχως την παραμικρή ένδειξη αγάπης από όλους αυτούς. Φίλους πραγματικούς δεν νιώθω πως έχω, αν και είμαι πάρα πολύ κοινωνικός, με πολλές παρέες. η κολλητή μου πιστεύω πως ίσως να μην με καταλαβαίνει απόλυτα, ή τουλάχιστον, ξέρω πως δεν θα μπορεί να με βοηθήσει σε ο,τι και αν ακολουθήσει στην συνέχεια.