28.9.2013 | 10:04
μονο να γκρινιαξω.
το δοντι μ εχει πεθανει. Μαλλον θα παει για εξαγωγη...που σημαινει ενα δοντι πλην. Εχω κοιμηθει ελαχιστα και το βραδυ ειναι το πρωτο μου δοκιμαστικο για δουλεια μετα απο κατι αιωνες. Το πρωι γκαριζε ο αδερφος μοφδιοτι για καποιο αγνωστο λογο το θεωρει χαριτωμενο να μας ξυπναει μ αυτο τον τροπο. Ο μπαμπας μου δεν ειναι καλα, εννοω εχει παρανοησει τελειως και ασκει εντονη ψυχολογικη βια στη μαμα,καθως αυτη ευθυνεται για ολα και εχουν ξεκινησει φοβερξδυς καβγαδες. Η μαμα δεν ειναι καλα,εννοω σωματικα και οσο παει το ηθικο της πεφτει. Καμια φορα φαινεται πως δεν ξερει γιατι αντεχει. Επισης δυο πολυ αγαπημενα μου προσωπα εχουν αρκετες δυσκολιες και δεν εχω καμια δυνατοτητα ουτε καν να τις κανω να ξεχαστουν για λιγο. Που να φανταστεις καποτε η μεγαλυτερη μου ανταμοιβη ηταν ενα χαμογελο.τ :-)Ας μεινω στα θετικα:θα βρω δουλειαο νιωθω. ο πονοδοντος θα σταματησει.τμολις φτιαξω καπως την κψυχολογια μου θα επανελθω. Και καποια στιγμη θα Εκπαψω να τον περιμενω.θα αποδεχτω πως τα λογια αν δε συναδουν με τις πραξεις ειναι καλπικα.Εσυ πως εισαι;