ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω να μην μου απαντάει τόσο καιρό, νιώθω ότι πεθαίνω.. Σαν όλα τα κυτταρα μου μέσα μου ένα ένα να πεθαίνουν. Είμασταν μαζί αρκετά χρόνια... Ήταν τα πάντα για μενα, όλη μου η ζωή. Τα πράγματα εξελίχτηκαν δύσκολα. Και έτσι είπαμε να μείνουμε χωριστά να βρει ο καθένας τον εαυτό του. Και είχαμε πάντα επικοινωνία, υπήρχε αυτό το κάτι μεταξύ μας και στα λόγια μας πάντα.. Πολλά υπονοούμενα, νιώθαμε την αγάπη του ενός για τον άλλο ακόμα και σε αυτή την κατάσταση. Γιατί είχαμε κάτι το ξεχωριστό και δυνατό. Δεν το είχαμε οριστικό στο μυαλό μας αυτό που συνέβη. Και ενώ είχαμε επικοινωνία, κάποια στιγμή δεν μου απάντησε... Και έχει περάσει αρκετός καιρός. Ξέρω ότι είναι καλά. Αλλά ξαφνικά δεν μου απάντησε.. Έκανα πολύ υπομονή ως τώρα γιατί σκεφτόμουν ότι μπορεί για τον οποιονδήποτε λόγο να μη θέλει αυτή τη στιγμή, να μην μπορεί. Αλλά δεν το αντέχω, πεθαίνω μέρα με τη μέρα.. Δεν το έχει ξανακάνει. Πεθαίνω με τη σκέψη ότι ξαφνικά μπορεί να μη μου ξαναμιλήσει ποτέ. Ποτέ δεν ήταν τέτοιος άνθρωπος και ποτέ δεν είχε τέτοια στάση. Αλλά δεν ξέρω τι αισιόδοξο μπορώ να σκεφτώ.. Δεν αντέχω όλες τις αρνητικές σκέψεις που μου μπαίνουν στο μυαλό. Δεν είμαι καλά, σας παρακαλώ μη μιλήσετε άσχημα ή αρνητικά.. Αν έχετε να μου πείτε κάτι που θα με έκανε να νιώσω καλύτερα, θα το εκτιμούσα απίστευτα.. Νιώθω φοβερά μόνη.