ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις πριν λίγο ανακάλυψα αυτό τo site..και αμέσως αποφάσισα να αποτυπώσω και εγώ τη δική μου αλήθεια, την ζωή την ίδια έτσι όπως εγώ την ζω και θα την ζω από δω και πέρα...Πέρυσι το καλοκαίρι εγώ πέθανα.Όχι το σώμα μου.Η ψυχή μου πέθανε.Δεν υπάρχει πια.Είμαι κενή.Αδιάφορη.Ψυχρή.Κοινώς νεκρή.Και τον ψυχικό μου θάνατο τον χρωστάω σε ένα ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΟ ΤΕΡΑΣ που σκότωσε με μεγάλη του χαρά όσα είχα μέσα μου,κάθε αθωότητα,κάθε χαρούμενη ανάμνηση,κάθε τι που κάνει έναν άνθρωπο να χαμογελάει ευτυχισμένος.Εγώ πια δεν χαμογελάω..και όταν το κάνω είναι για να δείξω στους άλλους ότι είμαι καλά.Αλλά ΔΕΝ είμαι.Τα βράδια ξυπνάω απότομα,ιδρωμένη αηδιασμένη,τρομαγμένη τόσο που μέχρι και τον εαυτό μου φοβάμαι.Φοβάμαι που είμαι αυτή που είμαι.Με σιχαίνομαι.Σιχαίνομαι τα πάντα.Τους σιχαίνομαι όλους!Γιατί;;Γιατί;;;Γιατί έκανε αυτό το πράγμα;;;Γιατί;;έχω ανάγκη από μια απάντηση. ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!!!!!!!Μου έκαψε την ψυχή.Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που λέω και ακούγομαι τρελή,το ξέρω.Για ένα δικό του πήδημα,εγώ πια έχω σταματήσει να ζω!Αισθάνομαι τόσο μόνη..εγώ δεν είμαι αυτή που ήμουν.Είχα όνειρα,γελούσα,ήμουν ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ!Τώρα όμως είμαι περίεργη,απότομη,κακιά.Ήμουν μόνο 17 χρονών και δεν είχα καμιά εμπειρία..και ξαφνικά έμαθα τα πάντα γι'αυτό!Ότι είναι χάλια!!!Δεν έχει Τ Ι Π Ο Τ Α ωραίο!Πού είναι το ρομαντικό;;;Τι γλυκό και ρομαντικό έχει αυτή η πράξη δηλαδή;;;Μόνο αηδία!!!ΜΟΝΟ!Κάθε μέρα ξυπνώ και κοιμάμαι με το μυαλό μου καρφωμένο σ'εκείνη τη νύχτα που εγώ πέθανα.Όταν περπατάω,όταν γράφω,όταν μιλάω,όταν κάθομαι ΠΑΝΤΑ είναι αυτό το πράγμα στο μυαλό μου.Το ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ δεν φεύγει ΠΟΤΕ..Δεν φεύγει ΟΥΤΕ για ένα δευτερόλεπτο..Είναι μεγάλο βάρος.Πολύ βαρύ φορτίο για μένα.Γιατί ξέρω ότι από δω και πέρα έτσι θα ζω..Ή μάλλον...γιατί να ζω;;;Η ψυχή μου δεν ζει πια..μόνο το σώμα μου απλά υπάρχει...Για ένα δικό του πήδημα,ζω μια κόλαση!Έτσι βλέπω λοιπόν εγώ τη ζωή..και αυτή είναι η δική μου αλήθεια,έτσι όπως εγώ την έζησα και θα τη ζω!!!Μου πήρε πολύ ώρα να τα γράψω αυτά...με τόσο κλάμα είναι δύσκολο..έπρεπε να διακόπτω συχνά..συγγνώμη αν σας κούρασα και σας στεναχώρησα..είχα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανάγκη να πω έστω και αυτά τα λίγα που μπορούσα σε κάποιον...Και προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί μιλάει τόσο σκληρά και ψυχρά μια κοπέλα 17 ετών που βιάστηκε με μεγάλη βαναυσότητα από έναν 50χρονο γείτονά της...