30.9.2013 | 03:43
Εσύ...
Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα και 4 χρόνια μετά αποφάσισα να σου πω πως νιώθω. Μου είπες ότι με αγαπάς πολύ, αλλά φιλικά. Θύμωσα. Κυρίως επειδή παραδέχτηκες ότι το είχες καταλάβει και δεν έκανες τίποτα για να με αποθαρρύνεις, τουναντίον. Απομακρύνθηκα. Εσύ παρέμεινες ίδιος, αλλά εγώ σε απέφευγα. Συναντηθήκαμε ξανά τυχαία, λίγο μετά. Το ένιωθα ότι ήθελες να γίνουν τα πράγματα όπως ήταν. Αλλά δεν μου ήταν εύκολο... Εσύ όμως συνέχισες να προσπαθείς. Και δεν μπορούσα να συνεχίσω να είμαι τυπική μαζί σου, σαν να μην υπήρξαμε ποτέ φίλοι. Κατάλαβα ότι δεν μπορώ να σε χάσω. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα πειράγματα σου, το χιούμορ σου, την τρυφερότητα σου και κυρίως την βλακεία σου. Έχω προχωρήσει παρακάτω και ήδη γνώρισα κάποιον. Φυσικά ακόμα μου είναι επίπονο το να σε δω με κάποια, αλλά ξέρω ότι αναπόφευκτα θα συμβεί. Εύχομαι όταν συμβεί να μπορώ να σου πω ''με την ευχή μου ρε αλάνι''. Ακόμα δεν μπορώ, αλλά το δουλεύω.Απλά θέλω να ξέρεις πως χαίρομαι που σε έχω δίπλα μου, έστω και σαν φίλο. Θέλω να ξέρεις ότι παρόλο που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελα, ίσως τελικά να είναι καλύτερα έτσι. Σε αγαπώ πολύ και να θυμάσαι ότι I'll (always) be there for you.