4.10.2013 | 02:14
Μέτρον άριστον...
Νομίζω ότι τα όρια πρέπει να τα βάζουμε από την αρχή,αλλίως μας πατάνε!Τις περισσότερες φορές μας πατάνε το ξέρουμε και απλά τους αφήνουμε σφυρίζοντας αδιάφορα.Και έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις πόσο ηλίθιος ήσουν...και εδώ σε θέλω τώρα..πως ξεκινάς τα όχι...?τα τέλος?τα μέχρι εκεί φίλε?Γιατί κανείς δεν είναι παιχνίδι κανενός και αυτό πρέπει να το καταλάβεις ή μαζί ή τίποτα,να την βράσω την φιλία σου!Εγώ γουστάρω να ξυπνάω και να σε μυρίζω, να ξέρω ότι είσαι δικός μου , να ξέρω ότι με σκέφτεσαι και όχι να μου χαζομιλάς..να το βράσω!Είμαι πολύ έτοιμη να κάνω τη θυσία ακόμα και αν είσαι μακριά...αλλά όχι έτσι ή μαζί ή καθόλου μαζί!Εγω είχα την μαγκιά να σε ερωτευτώ, άσχετα αν δεν το ξέρεις, άσχετα αν δεν τολμήσω ποτέ να στο πω!Και πραγματικά δεν ξέρω πως να το χειριστώ τ΄έχω χάσει...