ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.10.2013 | 01:43

κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια...;!

Λοιπόν, πριν 7-8 χρόνια, 15 χρονών "έρωτας-με-την-πρώτη-ματιά". Δεν ήταν εξ αρχής αμοιβαία τα αισθήματα αλλά σαν άμαθο κοριτσάκι ΤΟΝ κυνηγούσα με πολύ πιεστικό & χαζό τρόπο!Εν ολίγοις μετά από πολύ καιρό κατάφερα να γίνει κάτι μεταξύ μας αλλά όχι αυτό που θέλουν ΟΛΕΣ σε αυτή την ηλικία (να τα φτιάξω μαζί του). Από τότε & για τα υπόλοιπα σχολικά χρόνια ενώ ποτέ δεν ξανάγινε κάτι ανάμεσα μας υπήρχε μια "έλξη" και το ξέραμε και οι δύο! Μετά φεύγουμε φοιτητές σε διαφορετικές πόλεις, οι σχέσεις μας φιλικές μόνο αλλά κάθε φορά που βρισκόμασταν σε κοινή παρέα υπήρχε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα....Ώσπου 3 χρόνια πριν,το καλοκαίρι αρχίσαμε να κάνουμε παρέα & ήρθαμε πάρα πολύ κοντά... φαινόταν ότι αλληλογουστάραμε ΑΛΛΑ κανείς ΔΕΝ έκανε μεγάλο βήμα. Όλα έδειχναν θετικά ΑΛΛΑ...!! Βέβαια η μαλακία μου ήταν ότι εγώ τότε έβγαινα με κάποιον άλλον αλλά είχα αφήσει να εννοηθεί ότι δεν με ενδιέφερε ο άλλος και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν ερχόταν να με διεκδικήσει αν με ήθελε όπως έδειχνε να μην πολυλογώ.. πέρασε το καλοκαίρι κι ενώ χώρισα με τον άλλον ο λεγάμενος ΤΙΠΟΤΑ δεν έκανε.Τελευταία μέρα πριν φύγω για το μέρος που σπούδαζα του στέλνω ότι θέλω να μιλήσουμε αλλά με έγραψε κανονικότατα. Από τότε χαθήκαμε κ όποτε τον έβλεπα με αγνοούσε. Ώσπου φέτος το καλοκαίρι τον συνάντησα τυχαία και πλησίασε ΠΡΏΤΟΣ να μου μιλήσει..έδειξε να χάρηκε που με είδε και αφού είπαμε τα νέα μας & ότι θα μετακομίσω σε μία άλλη πόλη για δουλεία μου ανακοινώνει ότι θα έρθει κ αυτός κάποια στιγμή να μείνει μόνιμα εκεί γιατί μένει ο κολλητός του ΣΟΚ!! Πόσο τυχαίο που από όόόλη την Ελλάδα θα έρθει εκεί που θα μένω & δεν είναι Αθήνα ή Θεσ/κη. Πως γίνεται να τον σκέφτομαι ακόμα μετά από τόόόσα χρόνια, έχοντας κάνει αρκετές σχέσεις και χωρίς να είχα ποτέ τίποτα ουσιαστικά με αυτόν! 8 χρόνια μετά & όταν τον σκέφτομαι νιώθω το ίδιο συναίσθημα που ένιωθα στα 15...θα ήθελα τόσο πολύ να έρθει μία μέρα να με βρεί & επιτέλους να αφήσει τον εγωισμό του. Ίσως ακούγεται χαζό και ρομαντικό...αλλά μπορεί να είναι όλα αυτά τυχαία? Τι λέτε? Καλό σαββατόβραδο σε όλους.. (R)
 
 
 
 

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon