17.10.2013 | 03:27
Tαξίδι με το πλοίο.
Στο καράβι από Μυτιλήνη γνώρισα κάτι μουσικούς. Μάλλον λάθος ερωτεύτηκα κάτι μουσικούς και συγκεκριμένα το παιδί με το ακορντεόν. Μετά από 10 μέρες μαθαίνω ότι ο τότε φίλος μου είναι καλός σου φίλος σου και την ίδια μέρα γνωρίζω τελείως τυχαία τα υπόλοιπα παιδιά του συγκροτήματος σε ανύποπτο χώρο και οι συμπτώσεις συνεχίζονται. Θυμάμαι όταν με ρώτησες στο καράβι αν μπορώ να παίξω κάποιο όργανο που σου είπα όχι και με ρώτησες αν μπορώ να χτυπήσω παλαμάκια με τον ρυθμό και σου έγνεψα και μου είπες ότι τότε έχω την μουσική μέσα μου. Μακάρι εκείνο το βράδυ στο πλοίο να μην τελείωνε και να σε γνώριζα καλύτερα, το ομορφότερο βράδυ της ζωής μου, να σε βλέπω να παίζεις και να τραγουδάς και να ελευθερώνεις τη ψυχή μου. Θα προσμένω για πάντα άλλη μια νύχτα σαν εκείνη με την αλμύρα της θάλασσας στα μαλλιά μου. Ραντεβού του χρόνου πάλι στο καράβι για Μυτιλήνη, θα περιμένω στο κατάστρωμα μέχρι να έρθεις. Υ.Γ. Εκείνο το βράδυ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να κατέβω από το καράβι όπου κατεβείτε και εσείς, αλλά φαίνεται η ζωή κρύβει και άλλες συμπτώσεις και είχαμε τον ίδιο προορισμό.
