ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένουμε σε γειτονικούς νομούς.Τον γνώρισα πριν 3 χρόνια και δεν μπορώ να πω οτι τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα...Όμως απο τον τρόπο που μου μίλαγε(οχι γλύκες κλπ.)άρχισα να βλέπω οτι εχει όμορφα μάτια,όμορφα χείλη,όμορφα χαρακτηριστικά προσώπου και οτι ήταν αρκετά ωραίος τελικά.....Για 2,5 χρόνια σχεδιάζαμε να γνωριστούμε καλύτερα και οτι ήθελε προκύψει..Για 2,5 χρόνια ήμουν εγω αυτή που ουσιαστικά τον παρακάλαγα έστω για εναν καφέ και όταν βρίσκαμε την ημέρα που να βολευόμαστε μετά ήθελε να το ξανασκεφτεί..Μέσα σε αυτά τα χρόνια πότε να εμφανίζεται,να με ρωτάει για την ζωή μου,να μου λεει οτι του έλειψα,οτι με θέλει στην ζωή του,οτι είμαι και γαμώ τα κορίτσια και οτι δεν παίζομαι και να ζητάει να με δει(κάτι που δεν γινόταν όμως!) και εγω να πετάω απο την χαρά μου και πότε να εξαφανίζεται και να είμαι στα πατώματα..Πριν 6 μήνες τελείωσαν ολα...Ήταν η πρώτη φορά που μιλήσαμε ειλικρινά...Του είπα πως τον βλέπω,οτι προσπάθησα για αυτόν και οτι θέλω να δοκιμάζω κάτι μαζί του και όπου βγει και αυτός μου είπε απλά οτι και αυτός θέλει αλλά επειδή θα το συνέχιζε δεν ήθελε επειδή δεν έμενα στην πόλη του και εκεί τον χαρακτήρισα δειλό αλλά αυτός είπε οτι είναι απλά ρεαλιστής...Του είπα πως αν τα πράγματα πήγαιναν καλά,θα μετακόμιζα και πήρα σαν απάντηση να τον αφήσω να βρεί αυτό που θέλει έτσι όπως το θέλει και οτι εγω να κάνω οτι λέει η καρδιά μου και πως δεν με εμπόδισε ποτέ να μην συνεχίσω την ζωή μου..Οχι δεν με εμπόδισε ποτέ αλλά ήταν τόσο βλάκας που δεν καταλάβαινε οτι εγω ήθελα μόνο αυτόν και κανέναν άλλον!!!Τώρα μετά απο 6 μήνες,δεν ξέρω τι κάνει στην ζωή του,δεν έχουμε καμία απολύτως επαφή,εγω προσπαθώ να προχωρήσω στην ζωή μου αλλά με χωρίς μεγάλες επιτυχίες..Αλλά είναι μέρες που λιώνω στο κλάμα,που θα ήθελα οσο τίποτα άλλο μια αγκαλιά και ενα φιλί του,που δεν μου τα έδωσε ποτέ,που όταν πηγαίνω στην πόλη του είμαι σαν χαμένη,πάντα να τον σκέφτομαι και να ανησυχώ επειδή κάνει και ενα δύσκολο επάγγελμα και φυσικά δεν τα ξέρει τώρα πια αυτά..Τον θέλω οσο τίποτα άλλο στην ζωή μου,αλλά για να μου δώσει την παραμικρή ευκαιρία να με γνωρίσει καλύτερα θα πρέπει να αλλάξω όλη μου την ζωή και να πάω να μείνω κοντά του....Ίσως να χαρακτηρίσετε εμένα δειλή κα εγωίστρια που δεν πάω αλλά απο την στιγμή που δεν εχω βρει εργασία,πως θα πάω/πήγαινα στην πόλη του;;Μόνο και μόνο με την ελπίδα να γνωριστούμε καλύτερα και αν τα βρίσκαμε να είμασταν μαζί;;Δεν ξέρω,δεν ξέρω πραγματικά,αλλά με πονάει αφάνταστα και ξέρω πως μέχρι να πεθάνω θα υπάρχει μέσα μου.......