20.10.2013 | 00:18
Την δάγκωσα την λαμαρίνα...
'Ήθελα να ερωτευτώ. Κι ερωτεύτηκα και μάλιστα κεραυνοβόλα. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μέρα που σε είδα. Είσαι αυτό ακριβώς που είχα στο μυαλό μου τόσα χρόνια (για φαντάσου, υπήρχες στην πραγματικότητα). Κι από τότε έχουν περάσει 3μιση χρόνια. Κι ακόμα νιώθω το ίδιο. Μάλλον, όχι, κάθε φορά που σε βλέπω νιώθω ότι σε ερωτεύομαι ακόμα περισσότερο. Δεν μπόρεσα να πάω παρακάτω. Όλοι μου φαίνονταν αδιάφοροι. Και τους ξαπόστελνα. Εντάξει, ήταν κομπλεξικοί και δεν θα τα πηγαίναμε καλά για πολύ. Σου είπα ότι δεν θέλω να βρω πάλι κάποιον που να με προσγειώνει και να σνομπάρει τα όνειρά μου. Κι όταν αποφάσισα να φύγω μακριά μου είπες "Τόλμα το!" Τελικά νομίζω ότι κι εσύ κάτι νιώθεις αλλά γιατί δεν το λες; Θα με κάνεις την πιο ευτυχισμένη στον κόσμο.