ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξερω θα φανει πολυ περιεργο και στους περισσοτερους θα φανει αφυσικο και το βρισκω απιστευτα λογικα.Δεν ξερω τι να κανω... εχω φτασει σε ενα σημειο να συχαινομαι τον εαυτο μου. Ειμαι 17 χρονων και φυλο αντρας και δεν ξερω τι θελω... Παντα μου αρεσαν οι κοπελες, παντα ηθελα σχεση μαζι τους, παντα με τραβαγαν τα γυναικια σωματα, δεν υπηρχε αμφιβολια στα θελω μου. Καποτε γνωρισα ενα παιδι ενα χρονο μεγαλυτερο απο μενα και ενιωσα πολυ οικια μαζι του. Μπορω να πω πως στην αρχη τον ενιωσα σαν φιλο, σαν κολλητο και σαν αδερφο...Μα στην συνεχεια δεν ξερω πως ηρθε το πραγμα και ηρθαμε πιο κοντα.Γενικα το προσπαθουσε και αυτος. Τελος παντων και ηρθαμε σε επαφη, οχι ολοκληρομενα...προχωρησε αυτο μετα για καποιο διαστημα και μετα το σταματησαμε γιατι καταλαβαμε οτι ηταν χαζομαρα. Το θεμα ειναι ομως οτι εγω εχω παραμεινει κολλημενος σε αυτο το ατομο... Δεν το βρισκω φυσιολογικο αυτο και δεν θελω να ζησω με αυτο... Αυτο το παιδι ειναι στην ιδια παρεα και δεν μπορω να το αποφυγω... Θελω να γυρισω στα παλια, να βρω τον εαυτο μου, το ατομο που δεν ηθελε ενα αγορι αλλα κοπελες... Πως θα το ξεπερασω αυτο; Με επιρεαζει πολυ στην ζωη μου αυτο. Κυριοτερα ζηλευω απιστευτα τα παντα πανω του...Θα ηθελα να ειμαι αυτος, κατι που ειναι πολυ χαζο... Νιωθω μειονεκτικα για αυτο που μου συμβαινει και δεν θελω να συνεχιστει... Ξερω πολλοι θα βρεθουν να με βρισουν και να με ειρωνευτουν μα χρειαζομαι καποια βοηθεια και δεν μπορω να την εχω απο τους φιλους μου.... ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;