ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζήσαμε κάτι ιδιαίτερο, ερωτικό, μοναδικό. Έντονο, κι ας μην υπήρχε τόση σωματική επαφή. Αλλά όταν τα κορμιά ακουμπούσαν, έστω για λίγο, έπαιρναν φωτιά.Ποτέ δε θα ξεχάσω το πως με κοιτούσες κάποιες φορές...Έλεγες ότι ήθελες να ερωτευτείς, να βρεις τον έρωτα που θα σε απογειώσει, αλλά, όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ούτε ήθελες, ούτε έτοιμη ήσουν για αυτό.Κι έτσι έκανες ό,τι μπορούσες για να σβήσεις ό,τι ένιωθα για σένα. Παρόλο που ήξερες καλά πως ένιωθα, και ένιωθες κι εσύ... Αλλά δεν το άντεχες...Κάπου-κάπου, βέβαια, άφηνες να διαφανούν κάποιες ηλιαχτίδες ενδιαφέροντος. Σαν αυτές που περνάνε μέσα από τη χαραμάδα μίας πόρτας, όταν αυτή είναι μισάνοιχτη - ή μισό-κλεισμένη, εσύ ξέρεις καλύτερα...Έκανες όμως τα πάντα για να με πληγώνεις, να επιβεβαιώνεσαι, κι εγώ εκεί, να παλεύω...Τον σκότωσα το δράκο για χάρη σου, αλλά ήσουν πολύ εγωίστρια για να κατέβεις από το άλογό σου, να μου δώσεις μία αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι...Στο τέλος δεν είχα πια κάτι άλλο να δώσω, τα μάζεψα κι έφυγα σιωπηλά και αθόρυβα, όπως ακριβώς είχα έρθει... έτσι είμαι εγώ... έρχομαι και φεύγω χωρίς να ειδοποιώ... μόνο όταν νιώθω ότι είναι η ώρα για κάτι...Κι όταν έφυγα, τότε, μόνο τότε, με θυμήθηκες... Με πήρες τηλέφωνο... κατάλαβες ότι είχα φύγει... ελπίζω να ένιωσες ότι ακόμα σ'αγαπάω, σαν άνθρωπο, όχι απλά σαν γυναίκα ή σαν γκόμενα, όπως είχες μάθει να σου φέρονται ίσως...Τώρα που έφυγα λοιπόν, και που πια δε με βλέπεις, είσαι ευχαριστημένη..;