ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πόσο λυπάμαι, από τη μια, που ίσως τελικά είχα χάσει πολύ χρόνο μέχρι να καταλάβω πόσο σημαντικός φίλος ήσουν για μένα...και πιθανότατα και σύντροφος...και πόσο φοβάμαι, από την άλλη, μην "μεγαλοποιήσω" αυτήν την υπέροχη νύχτα που πέρασα μαζί σου...την μοναδική επαφή, που όσα χρόνια σε ξέρω δεν είχαμε ξανά...μην χαλάσω την γλυκιά ανάμνηση της παιδικής μας φιλίας στην προσπάθεια να σε κρατήσω κοντά μου τώρα...πόσο πολύ θέλω να παραδεχτώ πως αν γύριζες τώρα να μου πεις "έλα να το πάμε μαζί, έλα να κάνουμε τους δρόμους μας παράλληλους, τις ζωές μας παράλληλες..." εγώ δε θα 'χα κουβέντα να πω, παραμόνο να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να σ'ακολουθήσω...αλλά το 'πες...οι δρόμοι μας απλά διασταυρώνονται στο πέρασμα των χρόνων...γι'αυτό ότι έγινε έγινε...κι ας το ξεχάσω.