ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυο πράγματα ένιωσα όταν κοιμήθηκες επάνω μου τις προάλλες. Το πρώτο ήταν μια ευτυχία. Μια πελώρια ευτυχία που το κορίτσι που αγαπώ κοιμήθηκε πάνω στο στήθος μου. Κράτησα αγκαλιά το πιο όμορφο πλάσμα στο κόσμο μέχρι που κοιμήθηκε. Ροχάλιζες.. ήταν το πιο γλυκό ροχαλιτό που έχω ακούει ποτέ. Ηταν ένα τόσο ελαφρύ γρατζούνισμα με ρυθμό που έμοιαζε με μουσική. Σαν άγγελος κοιμόσουν και η καρδιά μου φτερούγιζε και έκανε όνειρα. Σου χάιδευα και τα μαλλιά και σκευτόμουν "ποποοοοο είσαι υπέροχη μωρό μου, δεν το πιστέυω ότι είσαι δίπλα μου". Το δέυτερο πράγμα που ένιωσα ήταν μια απίστευτη τσατίλα. Αφού ξέρεις πόσο σε γουστάρω και εσύ δεν θες κάτι τέτοιο από μένα. Γιατί μου τρίβεσαι? Γιατί πρέπει να με αναστατώνεις έτσι? Ειπαμε οτι είπαμε... δεν μπορείς να κρατήσεις μια απόσταση ασφαλείας? Εστω για λίγο καιρό μέχρι να ηρεμήσω. Θα τα παίξω καμιά μέρα και θα σε στριμώξω σε καμιά γωνία. Ξέρεις οτι λιώνω για σένα. Μήπως το ξανασκέυτηκες? Γιατί με τυραννάς έτσι? Γιατι με βάζεις να κάνω τέτοιες σκέψεις? Πάλι κοιτάω το ταβάνι απο τότε και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου ήρθε μια στιγμή εκει που κοιμόσουν να σε ρίξω μια σπρωξιά να φύγεις πέντε μέτρα απο τον καναπέ. Η μήπως γίναμε τόσο καλοί φίλοι? Μάλλον δεν πίστεψες αυτό που σου είπα τότε. Οτι σου εχω πει το εννοούσα. Δεν παιρνάει ευκολα αυτο!!! Αν όντως το βλέπεις τόσο φιλικά να ξέρεις οτι θέλει δουλειά αυτού του είδους η φιλία και δεν χαρίζεται έτσι απλόχερα. Εγώ τώρα πιο απο τα δύο να κρατήσω? Ευχομαι να το διαβάσεις αυτό και να πράξεις το σωστό. Κάνε οτι λέει η καρδιά σου δηλαδή. Λυπάμαι που δεν στα λεω κατάμουτρα αλλά φοβάμαι τόσο πολύ μην χαλάσω κάτι.