ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία 5 χρόνια είμαι φοιτητής σε άλλη πόλη από εκείνη που μεγάλωσα. Τρομερά κοινωνικός/δημοφιλής δεν ήμουν ποτέ. Αυτά τα 5 χρόνια όμως νιώθω ότι πραγματικά έχω πιάσει πάτο. Κανονική σχέση δεν είχα μέχρι στιγμής και από παρέες και φίλους τα άτομα που συναναστρέφομαι είναι λίγα. Η μόνη σταθερά είναι οι φίλοι που έχω από το λύκει, οι οποίοι όμως δεν είναι εδώ και η επικοινωνία μαζί τους αναπόφευκτα είναι πιο αραιή.Σήμερα συνειδητοποίησα ότι αν και βγαίνω σχετικά συχνά, σε αυτή την πόλη έχουν περάσει μήνες από την τελευταία φορά που κάποιος από μόνος του με πήρε τηλέφωνο/μου έστειλε μήνυμα για να βγούμε έξω, να δούμε καμιά ταινία, να αράξουμε σε σπίτι. Δηλαδή αν πάψω να υπάρχω παίζει και να μη το πάρει χαμπάρι κανείς. Μπορεί να μην είμαι ο πιο εύκολος χαρακτήρας και να είμαι σχετικά κλειστός, αλλά δε ξέρω τι έκανα για να το αξίζω αυτό. Τόσο μαλάκας και βαρετός είμαι πια;Φοιτητικά χρόνια my ass. Πλέον δεν έχω όρεξη για τίποτα. Ανυπομονώ να πάρω το πτυχίο μου να σηκωθώ να φύγω, αλλά ακόμα κι έτσι, νιώθω ότι δε θα αλλάξει κάτι.