ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκανα πολλή υπομονή στη ζωή μου στο θέμα έρωτας. Έμπλεξα σε σχέσεις ανώριμες, σχέσεις πιεστικές, σχέσεις εφήμερες. Τώρα τελευταία λες και έχει αλλάξει η ζωή μου με τον άντρα με τον οποίο είμαστε ένα χρόνο και..μαζί. Κατάφερα να αγαπηθώ. Ή τουλάχστον παίρνω όση αγάπη έχει να μου δώσει αυτός ο άντρας. Αλλά είμαι ανυπόμονη. Προκαλώ κρίσεις στη σχέση, θέλω περισσότερα και αυτό τον φθείρει. Σημαίνει αυτό το τέλος; Γεύτηκα τον έρωτα και θέλω να τον κρατήσω με νύχια και με δόντια. Όταν ο καθένας πάει σπίτι του μετά από κάποια έξοδο, εγώ νιώθω λες και θέλω να ξααβγώ μαζί του, εκείνη τη στιγμή. Είναι λογικό; είναι λογικό να στεναχωριέμαι που εκείνος εκίνη τη στιγμή δεν σκέφτεται το ίδιο; τελικά υπάρχει στεγανό στον έρωτα;