ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι παντρεμένη. Κι εκείνος. Γνωριζόμαστε κάποια χρόνια τώρα, εγώ καψούρα απ' την αρχή. Τα μάτια μας κάτι έλεγαν, αλλά τα στόματα τσιμουδιά. Ώσπου κάποια στιγμή, αυτό που μας έκανε να γνωριστούμε έπαψε να υφίσταται, οπότε μπορούμε να ιδωθούμε μόνο αν εμείς το επιδιώξουμε. Βγήκε σε καλό, όμως. Ένα τρεμάμενο τηλεφώνημα δικό μου και καλά φιλικό, κάποια υπονοούμενα απ' τη δική του μεριά, φτάσαμε στο σημείο να παραδεχτούμε και οι δύο ότι ανυπομονούμε να κάνουμε έρωτα. Έτσι, αραιά και πού τον έπαιρνα τηλέφωνο να δω πώς είναι. Φαινόταν να χαίρεται, έλα όμως που εκείνος δεν έλεγε να με πάρει ποτέ. Μέχρι που πρόσφατα του έστειλα μήνυμα ότι έχω ευκαιρία να τον δω. Μόνο τότε με πήρε. Όταν τον είδα τον ρώτησα, και μου είπε κάτι μαλακίες και μισόλογα, ότι δεν θέλει να μπει σε σχέση κτλ. Του είπα ευθέως ότι κι εγώ δεν του ζήτησα ποτέ κάτι τέτοιο, κι ότι είναι πολύ συγκεκριμένο αυτό που μπορούμε να έχουμε. Τεσπα, δεν έβγαινε νόημα, τα ψιλοπήρα και ήμουν έτοιμη να φύγω, όταν με έπιασε και άρχισε να με φιλάει σαν τρελός. Έγινε φάση, αλλά ήταν πρακτικά αδύνατο να κάνουμε έρωτα εκείνη τη στιγμή για άλλους λόγους, και έφυγα. Προφανώς τίποτα δεν άλλαξε, γιατί ακόμα δεν με έχει πάρει ένα γαμημένο τηλέφωνο. Και ρωτάω τώρα εγώ: γιατί ένας άντρας που γουστάρει τρελά και σε φιλάει λες κι είναι ερωτευμένος, να μην παίρνει μία στο τόσο να δει αν ζεις ή πέθανες; Γιατί μωρό μου, γιατί γαμώτο και σε θέλω σαν κολασμένη την τρέλα μου μέσα, και ξέρω ότι με θέλεις κι εσύ... ΥΓ: όσοι ετοιμάζονται να μου πουν ότι είμαι άπιστη ελεεινή και τρισάθλια πόρνη, ας μη μπουν καν στον κόπο. Είναι πολύ λίγα αυτά που ξέρετε για εμένα και τη ζωή μου για να με κρίνετε. Η ερώτησή μου είναι, σας έχει συμβεί να σας θέλουν και να αδιαφορούν ταυτόχρονα; Γιατί το κάνουν;