ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σήμερα λοιπόν(13.11) είχαμε επαίτειο με τον καλό μου...το είχα σκεφτεί κάπως μέσα στη δίνη των προηγούμενων ημερών να σας πω την αλήθεια μήπως έτσι για το καλό κάναμε κάτι διαφορετικό, κανένα φαγητό έξω (;), κάτι..το αποτέλεσμα ήταν να μη βρεθούμε τελικώς καθόλου αφού εγώ έφυγα αργά (πολύυυ αργά) από το γραφείο κι εκείνος έχει βραδυνή υπηρεσία :(περιοριστήκαμε στο να υπενθυμίσουμε τηλεφωνικά ο ένας στον άλλον το γεγονός.. σιωπηλά, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο..και φυσικά η μέρα πέρασε...προβληματίζομαι ενίοτε.. οι μέρες, μέσα στο άγχος της δουλειάς και του τρεξίματος, γίνονται μερικές φορές τόσο διαδικαστικές και διεκπεραιωτικές που χάνονται οι στιγμές.. κρίμα αν το σκεφτούμε...(ουφ, ας είναι.. ελπίζω να ξέρει ότι τον αγαπώ, νομίζω αυτό μετράει σε τελική ανάλυση, όχι;)