ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα πάρα πολύ να πάω στις Φιλιππίνες και να βοηθήσω τους ανθρώπους, όπως μπορώ. Δεν είμαι γιατρός αλλά πραγματικά θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί, φυσικά όχι μόνη μου, μέσω κάποιας οργάνωσης. Είναι τραγικό, να βλέπεις να ψάχνουν μέσα στα συντρίμμια μήπως βρουν κάποιον δικό τους ή ακόμα και το παιδί τους. Γιατί; Γιατί, πρέπει να συμβαίνουν τέτοιες καταστροφές; Πόσο κρίμα, πόσο άδικο! Πονάω γι αυτούς τους ανθρώπους, σε λίγο εγώ θα πέσω να κοιμηθώ στο ζεστό μου κρεβατάκι , αυτοί δεν έχουν πλέον τίποτα και το χειρότερο; Δεν έχουν όλους τους δικούς τους ανθρώπους μαζί τους ζωντανούς. Νωρίτερα έγραψα μία εξομολόγηση ερωτικοσυναισθηματικού περιεχομένου. Σκεφτόμενη όλα αυτά κατάλαβα πόσο τυχεροί είμαστε και πως στενοχωριόμαστε για βλακείες , όταν υπάρχουν τόσα πράγματα εκεί έξω που πρέπει να ασχολούμαστε. Αυτά! Ευχαριστώ όσους με διαβάσατε, συγνώμη αν σας μελαγχόλησα.