ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μείναμε πάλι μισοί.Στο κάποτε ξεθυμαίνει η αγάπη, γιατί το δικό της πάντα είναι εφήμερο, καρφωμένο μέσα της το ψέμμα, το μόνο παντοτινό που εντέλει κρύβει.Γιατί η ζωή καλέ μου, είναι μια απάτη, μια ψευδαίσθηση μονάχα. Μια αστραπή μέσα στο σκοτάδι, ένα τίποτα γλυκέ μου.Η μόνη αλήθεια είναι ο θάνατος. Αμετάβλητος. Πάνω απ΄όλους. Πάνω απ' όλα όσα νιώσαμε. Πάνω απ' όσα υποσχεθήκαμε. Αξιοπρέπειες, μικρότητες... Υπήρξαμε; Δεν ξέρω... Μόνο που θέλω να θυμάμαι είναι πως η αγάπη δεν χάνεται, έτσι μου είπες μια φορά. Είπα ψέματα! Ψέματα, ακούς;Ψέματα, ψέματα. Ψέματα για να σε πληγώσω. Ψέματα για να σε κάνω να φύγεις. Ψέματα για να σε τρελάνω όπως με τρέλαινες εσύ. Ψέματα για να γίνω αντάξια σου... Μα δεν θα καταλάβεις. Σου είπα όμως και τόσες δικές μου αλήθειες. Και τώρα το μόνο που θέλω να πω είναι κρίμα...Κρίμα για το φως που είχαν τα μάτια μας όταν κοιτιόμασταν.Απλά, κρίμα...Αλλά κάποια μέρα θα μπει ένα τέρμα και θα λησμονηθούν τα πάντα. Θα νεκρωθούν. Και τότε;