ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από πολύ μικρή, είχα την τιμή και τη χαράνα υπάρξω αυτό που σήμερα ονομάζεται«γονεοποιημένο» παιδί.Και μέχρι τα 18, είχα επίσης το προνόμιονα έρχομαι συχνά σε επαφήμε το στοργικό βαρύ χέρι(και με άλλαευφάνταστα μέσα, αλλά ας μη δίνω ιδέες)των γονέων τιμωρών.Με αποτέλεσμα, μετά από μία ισχυρή- πώς να το θέσω ανάλαφρα; -πρόσκρουσή μου σε έναν τοίχο,να χάσω σημαντικό ποσοστό της ακοής μουαπό τη δεξιά πλευράκαι να αποκτήσω κροτοφοβία.Φανταστείτε τώρα το γελοίο θέαμαμίας φερόμενης ως δυναμικής και ανεξάρτητηςγυναίκας, σε ώριμη ηλικία και με τη δική τηςκόρη πλέον, στη διάρκεια μιας καταιγίδας.Καθισμένη στον καναπέ (σιγά μην επέτρεπεστον εαυτό της να κουλουριαστεί στο κρεβάτι.Τζάμπα μάγκας;), τέσσερις τα ξημερώματα,παρέα με τους πιστούς συντρόφους της,τον καφέ και το τσιγάρο, να κοιτά έντρομηαπ’ το παράθυρο τις αστραπές και να μετρά,σαν το πιτσιρίκι στην ταινία Poltergeist,την απόστασή τους από τις βροντές.Να πασχίζει να καταπνίξει την ορμέμφυτηανάγκη να κλάψει, και να εύχεται να είχεμια τρυφερή αγκαλιά, έστω και για στιγμές.Να πάρει, μου βγήκε κι αυτό το παράπονο!Μαζέψου, κουφάλογο!https://www.youtube.com/watch?v=XDhcDIdStwg