ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν γνωρίζω πώς να ξεκινήσω καν την εξομολόγηση και να μην παρεξηγηθώ.Μάλλον αρχίζει κλασικά,κοπέλα γνωρίζει αγόρι...Που στην περίπτωση μας δεν είναι αγόρι αλλά άντρας...παλαιάς κοπής που λένε,με αποκρυσταλλωμένες απόψεις(κοινώς δεν του αλλάζεις γνώμη με τίποτα),κάθετος,ειλικρινής,αισιόδοξος,από αυτούς που στηρίζεσαι πάνω τους...και...αγρότης...Ρε παιδιά δεν είμαι ρατσίστρια,ούτε δήθεν,ούτε πάσχω από καμία φιλαυτία,καλά και ρομαντικά όλα,όμως πέραν της φυσικής επαφής μας(και δεν εννοώ μόνο σεξ, κρατιόμαστε με τις μέρες ο ένας πάνω στον άλλο),δεν έχω τίποτα κοινό με αυτόν τον άνθρωπο,κανένα κοινό σημείο επικοινωνίας.Και όλη την ώρα γελάμε με το πόσο εξωγήινος μας φαίνεται ο ένας για τον άλλο,υπάρχει καμία ελπίδα λέτε;