ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και μέρες ήθελα να γράψω, εδώ και μέρες ήθελα να ξεφορτωθώ από πάνω μου την απέχθεια και την διαστροφή των ανθρώπινων(ερωτικών) σχέσεων. Συγκεκριμένα για τον χώρο των ομοφυλοφίλων. Είναι πραγματικά ακατανόητο πως μπορεί να λειτουργήσει το ανθρωπινό μυαλό. Πόσο εύκολα μπορεί να παίξει με τα ανθρώπινα συναισθήματα και να σε κάνει να νιώσεις χαζός, βλάκας και εκτεθειμένος στην ανυπέρβλητη βλακεία που διακατέχει τον καθ' ένα.Κάποτε, πίστευα πως το να μπορείς να μοιράζεσαι χρόνο από την ζωή σου με άλλους ανθρώπους είναι από τα πιο υπέροχα πράγματα που θα μπορούσε ένας άνθρωπός να ζήσει. Τώρα, πλέων, με το ζόρι πασχίζω να το πιστέψω. Ο χρόνος από την ζωή μας είναι από τα πολυτιμότερα αγαθά που διαθέτουμε και είναι πραγματικά λυπηρό να σπαταλάτε με ανθρώπους που δεν τον σέβονται.. ή μήπως απλά δεν σέβονται τον δικό του χρόνο. Μπαίνεις στην διαδικασία να δώσεις πράγματα θεωρώντας πως αυτό που έχεις απέναντί σου είναι κάτι διαφορετικό, αυτό που λάμπει μέσα στο σκοτάδι και προσδοκάς σ ένα σωρό πράγματα γιατί απλά η λάμψη του σου δίνει αυτή την δυνατότητα... και ξαφνικά σβήνει, χάνεται, κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου, χωρίς καμία εξήγηση και περνάς διπλά του και είναι σαν να βλέπεις έναν άγνωστο, κι ας σου χρωστάει ένα σωρό εξηγήσεις που ποτέ δεν πήρες και πότε δεν θα πάρεις. Αλλά αυτή η άτιμη αξιοπρέπεια, γιατί την έχω ακόμη, δεν σου επιτρέπει να δώσεις αξία σε κάτι ανάξιο, σε κάτι που αποδείχθηκε οφθαλμαπάτη στα μάτια σου αλλά και στην καρδία σου.Πρώτη φορά ένιωσα να με βαραίνουν τα ερωτηματικά τόσο πολύ, τόσο άσχημα, τόσο νεκρικά.