ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σε όλους ! Σε ακριβώς ένα μήνα κλείνω τα 21 … Πώς πέρασαν τα χρόνια !! Προχθές καθώς τελείωσα το διάβασμα έκατσα στο γραφείο για καμιά ώρα και άρχισα να σκέφτομαι χωρίς κάποιο λόγο στιγμές από τη ζωή μου. Όμορφες και περίεργες … Θυμήθηκα και τον πρώτο μου «έρωτα» (πλατωνικό βέβαια). Ήμασταν και οι δύο τρίτη γυμνασίου … πάνε 7 χρόνια. Αλλά σαν γνήσιο «μαλακισμένο» παιδάκι που ήμουν, ασχολούμουν μόνο πότε θα παίξω μπάλα στο διάλειμμα και με το διάβασμα. Και μιλάμε ειδικά από την πλευρά της χοντρό κόλλημα. Μέσα στο μάθημα – πρώτο θρανίο – είχε χωρίσει από την κολλητή της, καθόμασταν μαζί – αντί να γράφει τις σημειώσεις από τον πίνακα με είχε σχεδόν πάντα αγκαλιά και μου πετούσε φιλάκια στο μάγουλο. Εγώ έκανα τη βρώμικη δουλειά του να γράφω και για τους δύο. Αλλά πολύ ζώο ήμουν τότε ρε αδερφέ. Αν την δείτε σήμερα αυτή την κοπέλα, εκτός του ότι είναι Κουκλάρα και φοβερό άτομο, θα αναρωτιόσασταν όπως και εγώ τι μου έβρισκε και πώς είχε τόση υπομονή. Συνήθως τα κοριτσάκια σε αυτή την ηλικία τα φτιάχνουν και με μεγαλύτερους. Ε, περάσανε τα χρόνια, κυρίως με διάβασμα και φτάσαμε στο σήμερα να μην έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου σχέση. Οι λόγοι εκτός από συγκυριακοί (υπήρχαν ελάχιστες ευκαιρίες για σχέση), σίγουρα είναι και «δομικοί». Δεν ξέρω όση τύχη μου έφερε η ζωή σε θέματα διαβίωσης και άνεσης στο παρελθόν (και ως τώρα παράπονο απαγορεύεται να έχω), άλλο τόσο δεν έχω γνωρίσει κάποιες από τις «τελείως ανέξοδες» δραστηριότητες της ζωής. Σίγουρα φταίω και εγώ για όλο αυτό. Ίσως με την εμμονή μου να μην πλασάρω άλλη εικόνα του εαυτού μου από την αληθινή. Πάντα ήμουν ιδιαίτερα αγαπητός στους περισσότερους ανθρώπους και στις κοπέλες, αλλά κατά βάσει αυτές με βλέπουν ως … «αρσενική φιλενάδα». Τι να κάνουμε .. έτσι είναι αυτά ! Έχω φάει και 6 άκυρα μέχρι τώρα, ένα μάλιστα προχθές και συνεχίζουμε δυναμικά για να αυξήσουμε τη λίστα ! Φανταστείτε πόσα άκυρα θα είχαν «καταχωρηθεί» αν έκανα κίνηση σε όλες που με ενδιέφεραν. Βέβαια μου την έχουν πέσει και 2 αλλά πολύ μεγαλύτερες (+3, +4 χρόνια) στο πανεπιστήμιο και δεν ήθελα να προχωρήσω. Το θέμα είναι ότι τα χρόνια περνάνε πλέον αμείλικτα. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν πρέπει να αλλάξω ρώτα. Και εξηγούμαι: … Δώρα, εξόδους, καμιά εκδρομή όλα πληρωμένα από εμένα, στο μέτρο της τσέπης μου βέβαια, σε κάποια που με ενδιαφέρει. Μπας και μου κάτσει καμιά κατάσταση. Μια τέτοια μέθοδος δεν μου πέρναγε ποτέ από το μυαλό. Είναι τόσο μα τόσο ψεύτικη, δεν ταιριάζει και στο χαρακτήρα μου και είναι αξιολύπητο να το λέω σε αυτή την ηλικία που βρίσκομαι. Αλλά τελικά υπό το φόβο μιας μόνιμης μοναξιάς μήπως τελικά «αξίζει» να εθελοτυφλείς, να ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό τουλάχιστον για να ζήσεις έστω και πλαστά κάποια πράγματα και να μην περιφέρεσαι στα 25 ως ο προβληματικός – το μαύρο πρόβατο; Όσοι δεν έχετε ζήσει μοναξιά δεν μπορείτε να το καταλάβετε. Είναι πολύ σκληρό να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου όταν κάποιες στιγμές γίνεσαι συναισθηματικά ευάλωτος σκεπτόμενος τι δεν έχεις ζήσει στη ζωή σου. Με ενδιαφέρουν απαντήσεις και από τα δύο φύλα.