17.12.2013 | 12:42
2 μαθήματα πριν το πτυχίο...
Να έχω ξενοικιάσει απ'την πόλη που σπουδάζω.. να γίνεται χαμός με την δεδομένη κατάσταση και τις κλειστές γραμματείες... να παίρνω ένα πρωί το λεωφορείο από την πόλη μου, για να πάω στην άλλη πόλη να τσεκάρω την σχολή μου ξέροντας οτι δεν θα βρω κανέναν, και οτι τίποτα δεν θα πετύχω... Κι εκεί που όλα μοιάζουν μάταια, βρίσκεται μια κοπέλα, πρόθυμη να με βοηθήσει με σημειώσεις τουλάχιστον. Ανταλλάσσουμε αριθμούς με σκοπό να ξαναπάω κάποια στιγμή και να βρεθούμε να βγάλω τις σημειώσεις. ΤΙΣ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. Παίρνω μία, παίρνω δύο, στέλνω μήνυμα... τίποτα. ΒΡΕ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ, ΤΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΣΑΙ? Εύχομαι να μην σου τύχει πραγματικά αυτό που κάνεις. Χαλαρώστε λιγάκι με τον κομπλεξισμό σας επιτέλους!