ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να εξομολογηθώ ότι, "δυστυχώς" για μένα :Ρ , συνεννοούμαι, κατά κανόνα, μόνο με τις γυναίκες που είναι κοντά στην ηλικία μου, δηλ τις 31-39. Πάντα για τις προσεγμένες μιλώ.Αφορμή είναι μία εξομολόγηση που αναρωτιόταν αν ξενερώνουμε οι άντρες με τυχόν άσπρες τρίχες στο κεφάλι της κοπέλας. Να προσθέσω τις ραγάδες από εγκυμοσύνες, τα σημάδια του χρόνου γενικά κτλ.Δεν αντιλέγω ότι το νεανικό κορμί είναι αξεπέραστο για άντρες και γυναίκες. Όμως... γιατί βλέπω με τόση αγάπη τα σημάδια του χρόνου και της ζωής πάνω σε μία γυναίκα; Ακόμη και η περιστασιακή παραμέληση του εαυτού της από κούραση ή απογοήτευση, γιατί "εξαφανίζεται" από το οπτικό μου πεδίο; Ίσως επειδή μαζί τα αποκτήσαμε; Όχι αναγκαστικά ως ζευγάρι, ούτε καν ως γνωστοί, αλλά επειδή αποδεικνύουν ότι περάσαμε από τα ίδια μονοπάτια της ζωής;Και μην πω για την σεξουαλική ωριμότητα που ελευθερώνει το κορμί τους... ;) Πόσο σπάνιο είναι αυτό σε μικρές ηλικίες!Respect λοιπόν στις... Γυναίκες.