ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έφαγα άκυρο, χοντρό, μετά από μεγάλη ταλαιπωρία και επικοινωνία μηνών ολόκληρων. Το θέμα δεν είναι ότι θέλω την κοπέλα ή ότι μισώ την κοπέλα... το θέμα είναι πως γέμισα κόμπλεξ. Από το τίποτα, ενώ ήμουν γενικά ευτυχισμένος και αισιόδοξος, γέμισα κόμπλεξ μετά από την όλη φάση.Ξυπνάω και σκέφτομαι πως δεν είμαι αρκετά όμορφος. Δεν είμαι αρκετά ψηλός. Βγαίνω έξω και νιώθω ότι δεν έχω ούτε σπιθαμή αυτοπεποίθησης. Συγκρίνομαι άθελα μου μέσα στο κεφάλι μου συνεχώς με τους άλλους εμφανισιακά και σαν στυλάκι και όλο βγαίνω μείον. Νιώθω ότι είμαι ένας αποτυχημένος και ότι τσάμπα σπουδάζω. Δεν έχω στόχους και κόβομαι στα μαθήματα. Άρχισα να ντρέπομαι να μιλήσω σε κοπέλες. Νιώθω πως οι περισσότεροι με υποτιμούν και με υποβιβάζουν. Άρχισα να γίνομαι επιθετικός άθελα μου και να κλείνομαι στον εαυτό μου. Ξέκοψα και από μερικούς φίλους μου. Οι έξοδοι έχουν μειωθεί κατά πολύ. Δεν θέλω να βγω, δεν θέλω να με δει κόσμος, θέλω να ξεχάσουν απλά την ύπαρξη μου. Γενικά μία μουντή κατάσταση διαρκώς... εδώ και κάνα χρόνο.Και όλα αυτά θέλω να τα πω σε κάποιον αλλά δεν μου βγαίνει... δεν μπορώ. Τα άτομα που κάνω παρέα εδώ που σπουδάζω δεν τα θεωρώ πολύ αξιόπιστα για να τους ανοιχτώ και γενικά δεν είμαστε και πολύ δεμένοι. Με τους γονείς μου από την άλλη δεν έχω και τις πιο καλές σχέσεις. Δεν μαλώνουμε αλλά δεν τους έχω μιλήσει ποτέ για τα προσωπικά μου και το τι κάνω. Ποτέ δεν ήμασταν άλλωστε πολύ κοντά. Πραγματικά δεν ξέρω πότε θα εκραγώ ή πως θα φτιάξει η κατάσταση. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εξομολογήσεις και μπορώ να τα γράψω ανώνυμα.