ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω την ατυχία να ζώ σε μία επαρχειακή πόλη..Ήρθα σαν > και δεν πήγε καλά.Πέρασε 1,5 χρόνος και εγώ είμαι εδώ η κοπέλα οχι.Οκι δεν έχω θέμα την ξεπέρασα..Αντιμετώπισα τρομερές δυσκολίες στο μεσοδιάστημα και πλέον όλα έχουν μια ροπή προς το καλύτερο.Κυριαρχεί όμως μέσα μου κάτι αντιφατικό.Ενώ μόλις μια φορά στην ζωή μου έχω ερωτευτεί(αυτή την απόλυτη τρέλα που όλοι μας ζήσαμε κάποια στιγμή)γιατί δεν άφηνα τον εαυτό μου με τον φόβο πάντα μην πληγωθώ (σαν μαλάκας εγωιστής που είμαι) ξαφνικά αισθάνομαι την ανάγκη να το νοιώσω.Συμφωνώ πάρα πολύ όμορφα όλα αυτα.Και ένα ωραίο πρωί αμολιέμαι και ψάχνω να βρω τον έρωτα.Πάντα ημουν αυτός που δεν φοβόταν που έκανε κίνηση που δεν άφηνε ευκαιρία ανεκμετάλευτη κτλ.Ωραία.Να τονίσω οτι μου λένε πως είμαι ωραιο παιδί και δεν ξέρω αν παίζει ρολο αλλά χωρίς γυναικα δεν έμεινα και ποτέ.Φτιάχνω λοιπόν την ψυχολογία μου είμαι cool και βγαίνω στην γύρα.Λιγούρης δεν είμαι κ ευτυχώς όχι και πεινασμένος.Κ ξεκινάω με φίλους ποτά καφέδες βόλτες κτλ..Αυτά τα ξεφρενιλίκια που κάνουν οι άντρες με πλήρη εκκρίση τεστοστερόνης.2 αποτελέσματα.Πρώτον να μην μου αρέσει τιποτα η ότι με πλησιάζει να είναι κάτω του μετριου και δεύτερον παρατηρώντας τις γυναίκες γύρω μου όλες να είναι ή βαρεμένες ή ψωνάρες ή δεσμευμένες ή δεν ξερω κ εγώ τι άλλο.Ρε κορίτσια ηρεμήστε λίγο να κάνουμε προκοπή.Δεν πάει άλλο.Ξαφνικά με κάνατε να μην μου βγαίνει να κάνω κίνηση.Είμαι μόνος;Για πείτε κ εσείς ρε παιδιά τόσο δύσκολος είναι πια ο έρωτας;Τόσο καλα κρυμένος είμαι και δεν με βρίσκει ένα τόσο δα βελάκι;Ατιμη Κόρινθος θα με καταστρέψεις......