ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι λόγια που θέλω τόσο να πω και όμως δεν λέγονταισαν τις παράλληλες ευθείες που ποτέ δεν τέμνονταιαπλά συνεχίζουνε την πορεία τους επάπειρονκαι όμως μένουνε ακίνητες σα πόδια ανάπηρωνμε βλέμμα στον ορίζοντα στην δύση του ηλίουτην γέννηση και το θάνατο του κάθε ειδυλλίουπου φύτρωσε, άνθισε, γέρασε, μαράθηκε, μίσησε, αγάπησεήρθε,μετά χάθηκε στην άβυσσο, έζησα στο πετσί μου την κόλασηστην αναζήτηση μου για προσωπικό παράδεισο, μα δενσταμάτησα το ψάξιμο ακόμα και όταν η ψυχολογία μου έφτασε στο μηδένεπειδή ακόμα αναζητώ αυτό το κάτικαι ας μη φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα Ιθάκηέχω συνηθίσει να σηκώνω τα βάρη στην πλάτημε μάτια ανοιχτά μήπως και βρω το μονοπάτι…Ρ.Φ.