ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι άτομο που κανει όνειρα, που του αρέσει να δήμιουργει με το μυαλό του διάφορες εικόνες, καταστάσεις και να φαντάζεται την ζωη του όπως θα θέλε να ειναι με την μουσικη πάντα να απογειωνει τις σκέψεις. Μαρεσει αυτο και δεν το κρύβω με κανει να αισθάνομαι ελευθερη και ευτυχισμένη. Όμως αγαπητοί μου φίλοι, εχω αρχίσει να συνειδητοποιώ πως αυτο με κραταει πίσω και δεν με αφήνει να απόλαυσω την στιγμη, να ζήσω αληθινά...ειναι πολυ δυσκολο όμως να ξέφυγω απο τον δικό μου κόσμο και να ενταχθω στον πραγματικο και αυτο το αντιλαμβάνομαι τωρα, που η προσγείωση ειναι πιο ανώμαλη απο ποτε και που προσπαθώ να καταλάβω αν πραγματικα ποθω ένα άτομο τόσο πολυ η αν απλα εχω ερωτευτεί την ιδέα, και το άτομο ετσι όπως το εχω πλασει στον δικο μου κόσμο...τον θέλω όντως τόσο πολυ, αξίζει άραγε να αφιερώνω τόσο χρονο στο να τον σκέφτομαι? αξίζει άραγε να αφιερώνω τόσο χρονο στο να περιπλάνιεμαι εδω και εκει με τον ατιθασο νου μου ? μήπως τελικα αυτη η κατάσταση μου δίνει την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και στην πραγματικότητα με εγκλωβιζει όλο και περισσότερο ?