12.1.2014 | 08:57
Η μεγαλύτερη μέρα του "χρόνου"
Την κοιτάζω και καίγομαι,η φωνή της με χαϊδεύειάλλωτε γλυκά, άλλωτε άγρια......και ταξιδεύω....χαμογελάει και ανοίγει η καρδιά μουμήπως την χωρέσει,αποτυπώνεται η εικόνα της στο μυαλό μουκαι δίνει χρώμα, φωτίζει όλες μου τις γωνίες,πάει και χώνεται στα πιο σκοτεινά σημεία,για χρόνια θα πολεμάει δαίμονες που έχω μέσα μου..την πολεμάνε και αυτοί...Νιώθω πως πήρε όλα μου τα όμορφακαι τα κλείδωσε σε ένα ντουλάπι,να τα φυλάει από τα άσχημα, να τα κοιτάζει μόνο εκείνη κρυφά,περιμένοντας....το δικό της φως να κάνει το θαύμα του.Ζούμε στο σκοτάδι,να περιμένουμε την μέραπου θα αρχίσει να μεγαλώνει σιγά σιγά......την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.Αμοντάριστη μνήμη από έναν σχετικά πρόσφατο Αύγουστο.