ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θεωρώ οτι πολλές κουβέντες λέγονται κυρίως από συνήθεια, για να χαϊδεύουμε αυτάκια και όχι βάσει ρεαλιστικής, κριτικής και ώριμης σκέψης. Θα επικεντρωθώ σε δυο θέματα: 1)"Να είσαι ο εαυτός σου". Μπορεί πχ εσύ να είσαι αυτός που είσαι, αλλά αυτομάτως, δε σημαίνει οτι όλες οι γυναίκες αποζητούν έναν "εαυτό" σαν τον δικό σου! Σε πόσους δεν έχει πέσει "άκυρο" επειδή είναι πχ εσωστρεφή και ήπιοι χαρακτήρες και όχι εξωστρεφείς και δυναμικοί; 2)"Για όλους υπάρχει ενα ταίρι". Εφόσον υπάρξει δραστηριοποίηση και μετέπειτα ανταπόκριση, εν τέλει δημιουργείται μια σχέση ακόμα και με θετικές προοπτικές για κάτι ανώτερο. Απλά όμως κερδήθηκε η μάχη (δηλαδή βρήκες ενα ταίρι), αλλά όχι ο πόλεμος. Αυτός μόλις αρχίζει γιατί εφόσον έχεις έναν άνθρωπο για "συνοδοιπόρο" οφείλεις να τον υποστηρίξεις, να τον σεβαστείς, να το αγαπήσεις και να το αποδεχτείς με τα προτερήματα και τα ελλατώματά του, ειδάλλως άσ'τον να φύγει. Άραγε πόσοι έχουν καεί από υποτιθέμενους "ανθρώπους της ζωής τους;" Τα γράφω αυτά γιατί με ενοχλεί η ευκολία για "ωραιοποίηση" της ζωής που εκ των υστέρων, μερικές φορές, μόνο ωραία δεν είναι...