ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ήμουν σίγουρη αν θέλω να τη συνεχίσω την εξομολόγηση. Οι φίλοι μου έχουν κουραστεί τόσο από αυτό το θέμα, ας μη γίνει το ίδιο με τόσους αγνώστους εδώ μέσα...τι έλεγε λοιπόν το σημείωμα... ήταν λόγια μετά από 3 ώρες ύπνου και πολύ αλκοόλ, τίποτα πολύ ρομαντικό. ήταν η προσπάθειά μου να εξηγήσω ότι είχε ειπωθεί την προηγούμενη νύχτα/ να το παίξω άνετη με τις τόσες εξελίξεις. δεν φανταζόμουν οτι θα το κρατούσε μέχρι και σήμερα. δεν έχω ξανασυναστήσει αυτού του είδους τη σχέση γύρω μου. όταν κοιτάζεις τον άλλον λες και δεν υπάρχει κανείς άλλος γύρω σου, όταν κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν είστε μαζί, όταν φοβάσαι -πραγματικά φοβάσαι- ότι αν αγγίξεις τον άλλον θα σπάσει, θα τον χάσεις. και βλέπεις ότι ο φόβος είναι αμοιβαίος.οπότε περνάτε ώρες μαζί, μέρες κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, νύχτες αγκαλιά στο κρεβάτι, και αυτό σας φτάνει. δεν βγάζει νόημα, το ξέρω. 23 χρονών άνθρωποι, είναι αστείο...και όταν οι φίλοι σας βλέπουν ότι κάνετε κακό ο ένας στον άλλον, ότι βρίσκεστε σε μία λευκή ζώνη και αποφασίζουν να δράσουν, εκεί αρχίζει το κακό. η μία λάθος κίνηση μετά την άλλη. λόγια, ψέματα, τρίτα πρόσωπα, σεξ, και άλλα ψέματα. αφήσαμε το χαμό να μας παρασύρει και τώρα δεν έχει γυρισμό..."και στο κάτω κάτω δεν ήσασταν ποτέ μαζί" η φράση που πονάει χειρότερα από όλα. διαγράφει με τόση ευκολία ό,τι ζήσαμε. και εγώ δεν είμαι τόσο δυνατή. δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ.Α.