15.1.2014 | 17:17
Με σκοτώνεις αργά-αργά ...
αλλά θα περάσει, το ξέρω...θα μείνει η πληγή μα όταν φύγει ο πόνος, όλα καλα! για την ώρα...πεθαίνω για σένα κι ας το παίζω cool μακριά σου, αλλά πώς αλλιώς...όταν ο άλλος δεν θέλει, πρέπει να είναι ξεκάθαρος! Τα άλλα λες, άλλα κάνεις, άλλα θες, με πήγαν πίσω. Όπως κι εσένα μια ζωή! Όμως είναι κι αυτά μια απάντηση. Σε πίστεψα! Το επέλεξα! Δεν σε κατηγορώ. Εσύ συμπληρώνεις τικ στα κουτάκια σου για τον άνθρωπο που πρέπει να θέλεις. Κουτάκια άλλων, μα τα τικ είναι δικά σου! Αφού αντέχεις, κι έτσι επιβιώνεις, καλά κάνεις! Εγώ συμπληρώματα δεν ήθελα. Μόνο εσένα! ούτε κάτω, ούτε πάνω, δίπλα μου συνοδοιπόρο, σύντροφο σε ένα ολόκληρο μαζί! Δίκιο και στους δυο! c'est la vie!Αλλά από το κεφάλι μου ότι με ήθελες δε το έβγαλα. Για αυτό τουλάχιστον δε σου δίνω συγχωροχάρτι! Να είσαι καλά! Κι όλοι οι υπόλοιποι αναγνώστες επίσης! keep...whatever keeping you alive!