ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποτε ζήσαμε μια αγάπη.. ή τελικά ίσως και να μην ήταν αγάπη, ίσως να ήταν νεανικός ενθουσιασμός, πάθος έρωτας..δεν ξέρω πώς να το ονομάσω, δεν ξέρω καν αν θέλω να του δώσω όνομα! Αν ήταν κάτι που αξίζει να το ονομάσουμε θα είχε τουλάχιστον κρατήσει σαν ανάμνηση..ούτε αυτό δεν κατάφερε να γίνει, ούτε κ μεις καταφέραμε να γίνουμε όσα ονειρευόμασταν και πέσαμε έξω σε υπολογισμούς και όνειρα. Άραγε μ’αγαπησες σ’αγάπησα ? δε θα το μάθουμε ποτέ..και δεν το μάθαμε κ όταν έπρεπε γιατί τελικά στα δύσκολα φύγαμε κ οι 2..εγώ από την αρχή και εσύ στην πορεία..2 δειλές καρδιές είμαστε αγαπημένε μου που δεν έμαθαν να ζούνε ελεύθερες που φοβούνται να φτάσουν τα άκρα και νόμιζαν ότι τα άγγιξαν.. όχι δεν είναι έτσι οι μεγάλες αγάπες, μάλλον και οι 2 δεν τα μάθαμε καλά! Βολεύεσαι μέσα στη σχέση σου? Νιώθεις ασφάλεια? Αυτό μετράει πια.. γίναμε σαν αυτά που «κοροιδέψαμε» με τόσο πάθος κάποτε στις μεταξύ μας συζητήσεις… και εγώ επέμενα πως δε θέλω τον έρωτα μάτια μου, μου φτάνει που μ’αγαπάς σου έλεγα με στόμφο! Αχ και να ξερα πως αυτό εκεί δίπλα σου ήταν αρρώστεια.. ήταν η ζωή και ο θάνατος μου.. ήταν το είναι μου τα πάντα μου ήταν ό,τι ήξερα από συναισθήματα και ό,τι μπορούσα να νιώσω! Και τώρα θα μου πεις τι κατάλαβα? Τίποτα απολύτως.. ίσως μόνο ότι για τέτοια συναισθήματα πρέπει να φτάνεις ως την άβυσσο και ίσως και ν γλιτώσεις ίσως και ν καείς εκεί.. δε με πονάει που λείπεις από εδώ, όχι αυτό ξέρεις το έχω αντέξει πολλές φορές και ακόμα μία δεν πειράζει.. με πονάει που εσύ λείπεις κ εγώ συνεχίζω! με πονάει που συνήθισα έτσι από μακρυά να σ’αγαπάω και να σε νοιάζομαι.. με πονάει που συνήθισες κ εσύ στη συνηθισμένη ζωή που την αναζητούσες με τόση λύσσα κοντά μου κ δεν μπόρεσα ν στη δώσω ούτε για μια στιγμή! Κ όταν στην έδωσα μάτια μου την αρνήθηκες ..γιατί τελικά εμείς δεν ήμασταν το συνηθισμένο και μάλλον αυτό μας κρατούσε μαζί και μας έδιωχνε μακρυά ταυτόχρονα..Πώς να στο πω για να το καταλάβεις..? σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο αλλά πεθαίνουμε κιόλας ο ένας χώρια από τον άλλο.. θυμάσαι κάποτε τι μ είπες? «δεν μπορώ μακρυά σου, δεν το αντέχω αλλά δεν μπορώ κ μαζί σου πια!» ό,τι ένιωσα κοντά σου δεν ξέρω να στο περιγράψω, δεν μπορώ να του δώσω όνομα, αξία και βάρος αλλά μπορώ να σου πω πόσο αληθινό ήταν.. πως μ’έκανε να κλάψω, να γελάσω, να πονέσω, να φτάσω στην κόλαση μα και στον παράδεισο..μαζί σου έμαθα να νιώθω ξανά και να αφήσω κάποιον να παίζει τόσο βασικό ρόλο στην ευτυχία μου και στη ζωή μου και ας μην το κατάλαβες ποτέ..Πολλές φορές λένε να φεύγεις απ ‘ όσα σου κάνουν κακό.. εσύ έφυγες μάτια μου από μένα και χαίρομαι που τα κατάφερες.. δεν ήμουν η μια έχεις δίκιο! Η μία είναι αυτή που θα μείνει δίπλα σου όλη σου τη ζωή..έρωτες σαν το δικό μας είναι πυροτέχνημα.. ζει για λίγο αλλά τα διαλύει όλα στο πέρασμα του! Εγώ δεν έφυγα από σένα και ίσως δε θα φύγω και ποτέ.. δε φεύγεις εύκολα απ’ότι έχεις μέσα σου και ας σε τρώει μέρα τη μέρα.. δεν ξέρω αν είσαι ο ένας, δεν ξέρω πολλές φορές και αν υπάρχει ένας για τον καθένα μας! Μου φτάνει που ξέρω ότι είσαι ΑΥΤΟΣ.. αυτός που ενώνεται με μένα και δεν περισσεύει τίποτα..αυτός που όταν με φιλάει ακόμα κ μετά από τόσα χρόνια τα χείλη μου υποτάσσονται, αυτός που με αγγίζει και το σώμα μου απλά τον υποδέχεται όπως κάθε σκλάβος τον αφέντη του.. αυτό είσαι τελικά, ο τύραννος μου.. όσο και ν μην τον αντέχεις μερικές φορές, έχεις μάθει να ζεις γι’ αυτόν σε σημείο που κάποιες φορές αρρωστημένα τον χρειάζεσαι…. Δε θέλω να γυρίσεις, δε θέλω να είμαστε μαζί.. δεν είναι για να είμαστε μαζί εμείς! Φωτιά και νερό είμαστε.. φωτιά εγώ στα έκαψα όλα στα διέλυσα στα ισοπέδωσα χωρίς να το θέλω μερικές φορές, χωρίς καν να το καταλαβαίνω.. νερό εσύ που προσπαθούσες να με «σβήσεις» να με ηρεμήσεις να με σώσεις και να σώσεις ότι είχε απομείνει από τη σχέση μας, από μας… ξέρω πως ποτέ δε θα πετύχουμε..δεν υπάρχει, ξέρεις, συμβουλή για την πετυχημένη σχέση, όμως εγώ θα σου πω με σιγουριά ότι υπάρχει συμβουλή για την αποτυχημένη.. είσαι το οξυγόνο μου αλλά ακόμα και αυτό όταν το παίρνεις σε μεγάλες ποσότητες σκοτώνει! Ξέρω ποια είναι η μοίρα μας..θα βρισκόμαστε για ν μην πεθάνουμε αλλά στα κλεφτά, πάντα για λίγο πάντα για το απαγορευμένο πάντα για τον έρωτα της μια βραδιάς..! δε θα ξυπνάμε όμως μαζί μάτια μου.. θα γυρνάς στη ΜΙΑ σου και εγώ κάπου αλλού, ποιος ξέρει? Κάποιος έχει πει άλλωστε οι μεγάλες αγάπες δεν ξυπνούν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι……