18.1.2014 | 23:57
θα θελα..
μετα απο τοσα χρονια.. να μη με ειχες ξεχασει.. κι ας πηγαν ολα στραβα.. και να μη σου φαινοταν περιεργο, που εγω, μετα απο τοσα χρονια και μετα απο ολ αυτα, ακομα σε σκεφτομαι.. θα θελα κι εσυ να με ηθελες, οπως εγω, στη ζωη σου, και να μην ειχες αφησει να χαθουμε. θα ηθελα να μου ειχες εξηγησει γιατι ποτε δεν καταλαβα. δε ξερω, για μια στιγμη παραμυθιαστηκα, αλλα δεν πιστευω πια.. εχω να σε δω χρονια, και ευχομαι να σαι καλα και η ζωη να σου χει χαρισει οσα ονειρευοσουν. Κι εγω απλα οφειλω να το παρω αποφαση επιτελους..θα τη βρω την ακρη μου δε φοβαμαι γι αυτο. απλα λυπαμαι για ο,τι δεν εγινε. εκεινο το νουμερο σου, μονο με ηλεκτροσοκ ισως βγει απτο μυαλο μου.. κι ας μην το χω καλεσει χρονια... (παντα κανω πλακα οτι οταν πεθαινω η τελευταια λεξη που θα πω θα ναι ο αριθμος σου...θα μου ρθει σαν φλασια...ξερεις..)(υποψην τα σχολια περιττα γιατι δε συχναζει σε τετοιες σελιδες, κι αν συχναζε μαλλον θα χε καταλαβει ποια ειμαι, οποτε αν ενδιαφεροταν δε θα στελνα τωρα ενα τετοιο μηνυμα οπως καταλαβαινετε.)