21.1.2014 | 19:17
Θα ειναι για παντα το απωθημενο μου...
Ηταν κατι γρηγορο, αποτομο, περιεργο αυτο που ειχαμε..Με πολυ παθος, πολυ ερωτα.Οι συνθηκες μας αναγκασαν να το τελειωσουμε, δεν γινοταν διαφορετικα. Δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο. Ονειρεομουν να ζησουμε τοσα μαζι και τελικα τιποτα απο αυτα δεν εγινε..Δεν γινοταν.Δεν εχουμε καμια επαφη, δεν γινεται εξαλλου..Ειμαι αλλου, εχω προχωρησει και ειμαι καλα, ετσι νομιζω..Αλλα τον σκεφτομαι πολυ συχνα και μου λειπει αυτο που ειχαμε και αυτο που δεν ειχαμε..Ξερω, δεν θα οδηγουσε και πουθενα αλλα ηθελα τουλαχιστον να το ζησω..Δεν τα καταφεραμε..Ποσες μα ποσες φορες περνας απο το μυαλο μου...Η φωνη σου, το χαμογελο σου ο σωμα σου...Μου λειπεις πολυ καποιες φορες..Μακαρι να ειχαμε ζησει οτι δεν ζησαμε, δεν ξερω πως θα ημουν τωρα..Θα σε σκεφτομαι παντα με τρυφεροτητα και ζεστασια...Και θα μου λειπεις ωρες ωρες...