30.1.2014 | 00:39
Καμία ελπίδα??
Είμαι άνεργος εδώ και πολύ καιρό. Κάποτε εργαζόμουν επάνω στο αντικείμενο που σπούδασα (διακόσμηση), αλλά τώρα πια δεν υπάρχει τίποτα. Είμαι ανοικτός σε αλλαγή καριέρας και σε νέες προκλήσεις, γι' αυτό και φρόντισα να αποκτήσω κάποια προυπηρεσία σαν σερβιτόρος. Δε σνομπάρω τις δουλειές κι έχω πραγματική ανάγκη απο μια δουλειά. Είμαι σε καλή θέση σε σχέση με άλλους άνεργους, έχω δικό μου σπίτι χωρίς ενοίκια, χωρίς δάνεια και πιστωτικές, αλλά με λογαριασμούς που τρέχουν και πουλάω που και που και κανα κόσμημα απο αυτά που φτιάχνω για να βγαίνει κανα 10ευρο. Στέλνω βιογραφικά κάθε μέρα. Περιμένω πότε θα ξημερώσει η επόμενη μέρα με την ελπίδα πως θα χτυπήσει το τηλέφωνο ή πως θα δω κάποια νέα αγγελία για να στείλω βιογραφικό. Τίποτα και αισθάνομαι ακόμα πιο σκουπίδι και άχρηστος για την κοινωνία. Είμαι 31 έτους, στην πιο παραγωγική φάση της ζωής μου, θέλω να δουλέψω και δεν υπάρχει τίποτα και απλά λιώνω μέσα στο σπίτι μου μή έχοντας όρεξη να φάω ή να κάνω μπάνιο. Ζω απλά απο συνήθεια και με μια ελπίδα. Να βρω μια δουλειά και να την κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να έχω ξανά ένα σταθερό μισθό, έστω και μικρό. Να έχει μια αξία η ζωή μου. Μακάρι να συμβεί κάτι καλό. Για μένα. Για τους γύρω μου. Για όλους.