ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φιλοξενούμενη στο σπίτι των γωνιών μου για το σουκού...Μόλις γύρισα από βραδινή έξοδο.Με το που μπήκα στο δωμάτιο μου το παιδικό,η ματιά μου πέφτει σε μια παιδική φωτογραφία μου πάνω σε ένα ράφι...έχω τα χέρια μου απλωμένα και χορεύω τελείως χαμογελαστή.πρέπει να είμαι 10.Ασυναίσθητα δάκρυα κυλούν από τα μάγουλα μου.Μακάρι να μουν ακόμα 10!Όχι ότι η ζωή μου είναι άσχημη τώρα!Είμαι μια χαρά!Όμως αυτή τη ζωντάνια,τη σπιρτάδα δε θα την ξαναέχω!Πέρασαν άλλα 19 χρόνια και κυλίσαν σα νερό και δυστυχώς...μεγάλωσα!γεια σου αιώνιε μικρέ εαυτέ!που και που θα σε θυμίζω και δε θα σε αφήνω...σ´αγαπώ!