ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας,είμαι 19 χρονών και ενώ έχω φίλους και γονείς στους οποίους μπορώ να μιλήσω,οι ίδιοι φαίνεται να μην κατανοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης επομένως θα τα πω εδώ.Είμαι φοιτήτρια και σπουδάζω σε μία πολύ δύσκολη σχολή του Πολυτεχνείου η οποία όμως δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή.Η πρώτη μου επιλογή ήταν επίσης πολυτεχνική σχολή αλλά αυτό δεν ξέρω αν κάνει κάποια διαφορά αφού εγώ απο μικρή ήθελα να γίνω σχεδιάστρια μόδας.Οι γονείς μου ως κλασικοί Έλληνες γονείς με τρέλαιναν πάντα για το πανεπιστήμιο με αποτέλεσμα να με πείσουν πως αν δεν σπουδάσει κανείς θα είναι αποτυχημένος και να με κάνουν να δώσω έμφαση στα μαθήματα κάτι που με οδήγησε στο να μην έχω μάθει να φτιάχνω ρούχα αλλά και να έχω χάσει την εφηβική μου ηλικία (καθόλου σχέσεις,μόνο δύο φίλες-το μόνο για το οποίο δεν παραπονιέμαι,λίγες εξόδους).Σαν να μην έφταναν όλα αυτά,την μόνη σχολή η οποία μου άρεσε καπως δεν την έπιανα στην Αθήνα και δεν μπορούσα να πάω να σπουδάσω σε άλλη πόλη.Επίσης οι δύο μου κολλητές τις οποίες γνωρίζω για χρόνια έφυγαν να σπουδάσουν αλλού και τώρα μιλάμε μόνο μέσω τηλεφώνου και skype.Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι τώρα τελευταία έχω αρχίσει να αμφισβητώ και την σεξουαλικότητά μου καθώς ενώ σίγουρα μου αρέσουν οι άντρες,με ελκύουν και οι πολύ ωραίες γυναίκες.Γενικά είμαι μία δυστυχισμένη φοιτήτρια που έχει χάσει το μόνο όνειρο που ήταν πραγματικά δικό της,δεν τρελαίνεται για τη σχολή της και δεν έχει φίλους από εκεί αλλά παρ'όλα αυτά διαβάζει,βγαίνει πολύ σπάνια,δεν έχει κάνει ποτέ ερωτική σχέση και δεν είναι σίγουρη αν είναι straight ή bisexual.