6.2.2014 | 21:53
πριν λιγες ωρες
πηρα τα πραγματα μου πισω απο εκεινον.τα εδωσε στις φιλες μου.κυριολεκτικα τα πεταξε στη μουρη τους και εφυγε τρεχοντας. εγω δεν ηθελα να παω. ουτε να τον δω πλεον δε θελω ετσι οπως ειναι.ουτε να κλαψω δε μου βγανει. ψιλοχαιρομαι κιολας που τελειωσε χωρις να τον δω.θυμο εχω μαζι του και πολυ μαλιστα.. βασικα νιωθω κενη αυτες τις μερες.. σαν να με αδειασε...εχασα και αλλο χρονο απο τη ζωη μου για ενα ατομο που δε με αγαπουσε αλλα ειχε απλο ενθουσιασμο για εμενα...ο,τι κλαμα ηταν να κλαψω το εριξα εχτες.. δεν ξερω τι αλλο να πω...μαλλον η αυλαια πρεπει να κλεισει..σας ευχαριστω για τον χρονο σας και την υποστηριξη σας.η γραφικη,ειρηνη
