8.2.2014 | 02:12
Εξομολογούμαι
πως τις περισσότερες φορές που φεύγω απο την σχέση μου και οδηγώ μέχρι το σπίτι μου σκέφτομαι την μητέρα μου κάθομαι κάτω απο το σπίτι και κλαίω όσο δεν έκλαψα ποτέ.Μόνη μου.Γιατί δεν με έχει δεί σχεδόν ποτέ κανείς να κλαίω.Μετά ανεβαίνω σπίτι μου και κλείνομαι κατευθείαν στο δωμάτιο μου.Και έτσι κανείς δεν μαθαίνει τίποτα κανείς δεν με βλέπει και όλοι νομίζουν οτι είμαι αυτή που δεν έχει ανάγκη κανέναν γιατί είμαι η πιό δυνατή.
