8.2.2014 | 03:03
φιλιπ σευμουρ χοφμαν
‘Κει που θα πας καρδούλα μου, στη σκάλα που θ’ ανέβεις,Θα βγουν οι νιοι, θα βγουν οι νιες, θα βγουν τα παλικάριαΝα σε δεχτούν και να σε ιδούν, να πιάκουν τ’ άλογό σου,Κι ο μαύρος καμαρώνοντας θα σειέται, θα λυγιέται.Κι αν σε ρωτήσουν, γιόκα μου, κι αν θα σου ειπούν, παιδί μου,«Σαν τι μαντάτα ήφερες απ’ τον Απάνω κόσμο;»Πες τους οι μάνες φλίβονται για τα καψοπαίδια τους,Που τάφαγεν η μαύρη γης και τ’ άραχνο το χώμα.
